قارچ جادویی ، قارچ مقدس یا مجیک ماشروم به طیف گسترده‌ای از قارچ‌ها اشاره دارد که حاوی ماده سایکدلیک سیلوسایبین و سیلوسین هستند. هر چند قارچ‌های سایکدلیک دیگری نیز وجود دارد که دارای ماده محرک دیگری هستند. اما معمولا قارچ‌های سیلوسایبین به عنوان ماشروم یا قارچ جادویی شناخته می‌شوند و از جمله محبوب‌ترین سایکدلیک‌ها هستند.
سیلوسیبین، یک ترکیب سایکدلیک طبیعی است که برای استفاده کننده طیف وسیعی از تجربیات را ایجاد می‌کند که به عنوان سفر(trip) شناخته می‌شود. این تجربیات شامل تجربه حالات تغییر‌یافته هوشیاری، درک تجربیات عمیق معنوی، خیالات بصری و ذهنی و درک متفاوت زمان و … باشد که برای چند ساعت اثرگذار خواهد بود.
بیش از 200 گونه قارچ حاوی سیلوسیبین یا مشتقات آن موجود است. این قارچ‌ها سابقه طولانی در استفاده در آئین‌های معنوی و مذهبی (Mesoamerican) دارند. آنها همچنین یکی از رایج‌ترین سایکدلیک‌های مورد استفاده در ایالات متحده و اروپا هستند. این قارچ‌ها در آزمایشات برای درمان انواع بیماری ها و اختلالات از جمله سردردهای خوشه‌ای ، اختلالات وسواس فکری ، اضطراب ، افسردگی ، اختلال استرس پس از سانحه و اعتیاد ، مورد استفاده قرار گرفته اند.
شواهد استفاده ماقبل تاریخی قارچ جادویی
نشانه‌ها زیادی وجود دارد که گویای آشنایی باستانی انسان و قارچ جادویی است ولی همچنان برخی از محققان اعتقاد دارند که رابطه انسان و مجیک ماشروم از قبل از تاریخ شناخته شده آغاز شده. نشانه‌ها باستانی یافت شده از رابطه انسان و قارچ مجیک ماشروم از هزاران سال پیش موجود است و این نشانه‌ها در مناطق مختلفی از زمین کشف شده و محدود به یک فرهنگ و تمدن خاص نمی‌شود.
بیشتر این یافته‌ها از استفاده آیینی و با احترام بسیار بالا از قارچ‌های مجیک ماشروم حکایت دارد. همچنین برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که استفاده از قارچ‌ها جادویی در مسیر تکامل مغز انسان تاثیر بسیار عمیقی داشته است.
تصویر قارچ جادویی در غار باستانی الجزایر
قدیمی‌ترین نشانه یافت شده در مورد استفاده انسان از قارچ‌های سایکدلیک در غاری در شهر تاسیلی در کشور الجزایر است. پیش‌بینی می‌شود این تصویر متعلق به 7 تا 9 هزار سال پیش باشد. در این دیوار نگاره تصویر فردی نقاشی شده که تعدادی قارچ در دست دارد و قارچ‌هایی بر روی بدن این فرد رشد کرده است. ترنس مکنا در کتاب غذای خدایان با توجه به تصویر به این موضوع می‌پردازد که شمن‌های باستانی از این مجیک ماشروم‌ها در مراسم‌های آیینی و مناسک خود استفاده می‌کردند.
تصویر مجیک ماشروم در غار باستانی اسپانیا
از دیگر نشانه‌ها استفاده باستانی از مجیک ماشروم تصاویری از این قارچ با قدمت بیش از 6000 سال است که در یک غار در کشور اسپانیا پیدا شده. استفاده دقیق این قارچ‌ها در آن زمان برای کارشناسان کاملا مشخص نیست اما برخی تصور می کنند که این قارچ‌ها برای نوعی مراسم باستانی استفاده می‌شده‌اند.
در این غارها بیشتر تصاویر یافت شده از حیوانات است و در کنار قارچ‌ها تصویر یک گاو نر بسیار بزرگ نیز نقاشی شده.
استفاده از قارچ جادویی در تمدن مایا و آزتک
قوم مایا و آزتک تمدن‌های باستانی در منطقهٔ مرکزی آمریکا بودند. این تمدن‌ها از نظر معماری، هنر، دین، و دانش علوم نجومی و تقویمی پیشرفت‌های چشمگیری داشتند. مجسمه‌های سنگی انسان-قارچ معمولاً به عنوان “مجسمه‌های مایا قارچ” شناخته می‌شوند. این مجسمه‌ها اغلب نشان دهندهٔ انسان‌ها با یک نوع مجیک ماشروم به نام مکزیکن “Psilocybe mexicana” هستند.
استفاده از قارچ‌های جادویی در مراسم مذهبی مایا به عنوان وسیله‌ای برای ارتقاء ارتباط با جهان معنوی و خدایان مورد استفاده قرار می‌گرفت. این قارچ‌ها به عنوان ابزاری برای رسیدن به حالات توحید و ذهنی عمیق‌تر مورد استفاده قرار می‌گرفتند و با نام گوشت خدایان نامیده می‌شدند.
این مجسمه‌ها نمادگر تبادل معنوی بین انسان و جهان ماورا بودند و نقش مهمی در تاریخ آیین‌های مذهبی و معنوی مایا ایفا می‌کردند. آنها نشان‌دهندهٔ پیوند عمیق میان مایا و طبیعت و روح بودند.
قارچ جادویی و مسیحیت
نظرات و فرضیات بسیاری وجود دارد که نشان میدهد دین مسیحیت رابطه عجیب و پررمز و رازی با قارچ‌های جادویی و مخصوصا قارچ آمانیتا ماسکاریا دارد.
در سال 1911 زمانی که یکی از اعضای انجمن قارچ شناسی فرانسه ادعا کرد تصویری که بین آدم و حوا در یک کلیسای قدیمی مطعلق به قرن 13 نقاشی شده یک قارچ است. این ایده که درخت زندگی در واقع قارچ آمانیتا ماسکاریا بود در کتاب «عاشقانه دنیای قارچ» در سال 1925 مطرح شد . ادعا می‌کند مسیحیان اولیه از قارچ‌های جادویی استفاده می‌کردند.
همچنین جان مارکو آلگرو در کتاب قارچ مقدس و صلیب ادعا می‌کند که عیسی هرگز به عنوان یک شخصیت تاریخی وجود نداشته است ، بلکه آفرینش اسطوره‌ای مسیحیان اولیه تحت تأثیر قارچ‌های مجیک ماشروم بوده است. این کتاب در ابتدای انتشار با مخالف بسیاری روبرو شد و از طرف بسیاری مورد انتقاد قرار گرفت اما در سال 2009 دوباره مورد بررسی قرار گرفت و تجدید چاپ شد.
ترنس مکانا یکی از افرادی بود که درباره = ایده این کتاب در مورد مراسم عشای ربانی و شباهت آن به قارچ امینتا ماسکاریا صحبت کرد.
با توجه به اطلاعات موجود میتوانیم نتیجه‌گیری کنیم که قارچ‌های جادویی در شکل‌گیری فرهنگ انسان نقش پر رنگی داشته‌اند و در مواردی مانند یک راز مهم در هنر و فرهنگ انسان تاثیرگذار بوده‌اند.
قارچ جادویی در جامعه غربی
تا اواخر دهه 1950 بود که جهان متمدن غرب با قارچ سیلوسایبین آشنا شد. گردن واسون ، راجر هیم با کمک آلبرت هافمن موفق به استخراج و شناسایی دو ماده سایکدیک (psilocybin و psilocin) که از قارچ‌هایی که در سفری به مکزیک از قبیله مازتک جمع آوری کرده بودند شدند. در سال 1957، مقالهای با عنوان “جستجوی قارچ جادویی” در مجله Life منتشر شد که در آن وسون کشف خود از قارچ و یافته های خود را شرح داد. در این زمان بود که مجیک ماشروم به عنوان یک ماده سایکدلیک محبوبیت پیدا کرد و بعد از آن وارد فرهنگ هیپی و گرایش‌های معنوی شد.
مطالب مرتبط
