LSD | ال اس دی چیست؟ تاریخچه کشف تا مزایا و خطرات

لیزرژیک اسید دی اتیل آمید که بیشتر به عنوان LSD یا اسید شناخته می شود یکی از قدرتمند‌ترین و پرطرفدارترین سایکدلیک‌ها است. LSD از نوعی قارچ به نام قارچ ارگوت مشتق می‌شود. این ماده در سال 1938 توسط دانشمند سوئیسی، آلبرت هافمن در آزمایشگاه خود در بازل سوئیس کشف شد اما هافمن تا سال 1943 به خواص سایکدلیک این ماده پی نبرد.

در واقع کشف قدرت سایکدلیک این ماده به صورت اتفاقی توسط دکتر آلبرت هافمن زمانی اتفاق افتاد که مقداری از این ماده به صورت تصادفی با پوست هافمن تماس پیدا کرد و باعث به وجود آمدن اثرات سایکدلیک در هافمن شد. از این واقعه به عنوان اولین تریپ ال اس دی یا تریپ دوچرخه نیز یاد می‌شود.

بررسی تاریخ ال‌اس‌دی|LSD

پس از کشف هافمن تحقیقات امیدوارکننده در مورد اثرات درمانی بالقوه LSD در دهه 50 آغاز شد. اما زمانی که این ماده سایکدلیک راه خود را به فرهنگ مردم عوام دهه 60 و 70 باز کرد، در نتیجه مصرف فراگیر در بین جوانان و به وجود آمدن جنبش ضدفرهنگ (counter culture) به شدت مورد انتقاد قرار گرفت و در نهایت به عنوان یک داروی ردیف یک به عنوان مواد مخدر طبقه بندی شد و تا به امروز در این ردیف باقی مانده است.

اخیراً، LSD به عنوان یک داروی درمانی بالقوه و تا حدی هم به دلیل محبوبیت میکرودوزینگ ، دوباره ظاهر شده است. اگرچه میکرودوزینگ اثر کامل یک سفر LSD را ایجاد نمی‌کند اما در کمک به یادآوری و عادی سازی این ماده اعجاب انگیز که قبلا مورد انتقاد قرار گرفته بود مفید بوده است و البته تاثیرات درمانی شگفت آوری هم داشته است.

تجربه و اثرات ال اس دی چگونه است؟

عوامل زیادی در تجربه مصرف LSD نقش دارند. از جمله این عوامل دوز، بینش هر فرد، شرایط و آماده سازی و شیمی شخصی بدن هر فرد است. هر سفر برای هر شخص، از نظر زمان و مکان منحصر به فرد خواهد بود و هیچ راهی برای پیش‌بینی دقیق اتفاقات وجود ندارد. همچنان این ماده (LSD) یکی از پرطرفدارترین سایکدلیک‌ها است.

افزایش ادراک حسی مهمترین مشخصه LSD است. این می تواند به شکل درک بیشتر از موسیقی باشد (بعضی ها می گویند پس از مصرف ال اس دی، مثل این است که برای اولین بار موسیقی می شنوند) احساسات قوی‌تر ، حس لامسه جادویی بسیاری از افراد تمایل شدیدی به لمس وسایل نرم و همچنین افراد دیگر دارند. یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به فرد ال‌اس‌دی و همچنین سایر سایکدلیک‌ها حس آمیزی است، وضعیتی که شامل ادغام حواس می‌شود. ممکن است موسیقی را بچشید یا رنگ‌ها را «بشنوید».

توهمات واضح نیز جنبه رایج و عمیق تجربه LSD هستند. توهمات که از مناظر اغلب رنگارنگ تشکیل شده است، اغلب برجسته ترین نقطه تجارب افراد است. توهمات شنوایی نیز غیر معمول نیستند. در اینجا بیشتر در مورد آنچه می توانید از یک سفر LSD انتظار داشته باشید خواهید خواند.

اثرات روانی و عاطفی

اثرات روانی ال اس دی را می توان به سه دسته اصلی مثبت، خنثی و منفی تقسیم کرد. در مقادیر کم تا متوسط، داشتن یک تجربه مثبت یا خنثی رایج‌تر است. با افزایش اندازه دوز، احتمال تجربه اثرات روانی منفی نیز افزایش می یابد.

تریپ خوب

تجربه لذت بخش ال اس دی به عنوان سفر خوب یا Good Trip شناخته میشود که اثرات همراه با شعف و لذت درونی همراه خواهد بود و شامل اثراتی مثل :

• افزایش تفکر اجتماعی و خلاق
• دیدن تصاویر با چشم باز و بسته
• انحلال نفس (مرگ ایگو)
• احساس وحدت و پیوند با سایر اشکال زندگی
• حس عمومی سرخوشی
• تجارب معنوی عمیق و تغییر دهنده زندگی
• ارتباط با ناخوداگاه

اثرات خنثی

اثرات حتی در ال اس دی همراه با تغییرات هوشیاری است اما آگاهانه نخواهد بود یا بیشتر هیجان انگیز است تا نوعی تجربه عمیق معنوی

• تغییر در هوشیاری
• از دست دادن احساس گذر زمان
• عدم تمرکز
• افکار و گفتار غیر معمول
• طیف وسیعی از احساسات

تریپ بد – اثرات نامطلوب

سفر بد یا Bad Trip نوعی نامطلوب از تجربیات است که همراه با استرس و طاقت فرسا حس می‌شود. اما باید دقت داشت که سفر بد معمولا در مواردی اتفاق خواهد افتاد که شرایط محیطی و ذهنی استفاده کننده برای تجربه آماده و مناسب نباشد.

• احساس پارانویا
• اضطراب
• ترس از مرگ
• احساسات طاقت فرسا

اثرات ال اس دی در مغز انسان

ترکیب سایکدلیکی که LSD را می‌سازند از یک ماده شیمیایی در قارچ چاودار به نام Claviceps purpurea مشتق شده است. دوز متوسط 75-100 میکروگرم که به صورت خوراکی مصرف شود، اثرات قوی و قابل توجهی خواهد داشت که اغلب باعث درون نگری عمیق و احساس سرخوشی می شود. این اثرات بسته به دوز می تواند بین 8 تا 12 ساعت طول بکشد.

زمانی که ال‌اس‌دی مصرف می‌شود، به‌عنوان یک فعال‌کننده گیرنده سروتونین عمل می‌کند، اما همچنین سیستم‌هایی را که سطح سروتونین را تنظیم می‌کنند، غیرفعال می‌کند و مواد شیمیایی موجود در مغز را افزایش می‌دهد. از 15 گیرنده سروتونین در مغز، LSD بیشتر زیرگروه 2A (5-HT2A) را ترجیح می دهد، که در فرآیندهای شناختی در قشر جلوی مغز نقش دارد، ناحیه ای از مغز که مسئول رفتارهای شناختی پیچیده، بیان شخصیت، تصمیم گیری است. و رفتار اجتماعی همچنین نقش کلیدی در توانایی ما برای پردازش اطلاعات از سیستم های دیگر مغز و تصمیم گیری هدفمند دارد.

نتایج اسکن fMRI از مغز تعدادی از افرادی که تحت اثر LSD و یک دارونما بودند نشان میدهد که تاثیر LSD در مغز باعث به وجود آمدن ارتباطات تازه‌ای در مغز می‌شود. در بیانیه نتایج این آزمایش نتیجه‌گیری محققان این بود که در شرایط عادی، اطلاعات چشم‌های ما در قسمتی از مغز در پشت سر به نام قشر بینایی پردازش می‌شود اما در زمان استفاده از LSD بخش‌های دیگری از مغز نیز به پردازش بصری کمک می‌کنند.

دکتر رابین کارهارت هریس ، از دپارتمان پزشکی امپریال، رهبر این مطالعات : در اثر LSD ما شاهد این انفجاری ارتباطات در مغز هستیم.

استفاده همزمان LSD با محرک‌ها دیگر

اطلاعات محدودی در مورد تداخل LSD با سایر داروها، (چه خوب و چه بد)، وجود دارد، اما بهتر است هنگام مصرف دو ماده با هم محتاط باشید. ماری جوانا خطرات شناخته شده ای ندارد، اما دارای پتانسیل افزایش ماهیت سایکدلیک LSD است.بهترین تصمیم این اما در مورد الکل است که هیچوقت همراه با سایکدلیک ها الکل مصرف نکنید. الکل خود یک روانگردان قوی است. مصرف همزمان با سایر داروهای سایکدلیک، نحوه متابولیسم بدن را تغییر می دهد. به عبارت دیگر، این پتانسیل را دارد که تجربه سفر شما را تغییر دهد و اثرات جسمی منقی داشته باشید.

استفاده ال‌اس‌دی با داروهای ضد روان پریشی

مطالعات اولیه نشان می دهد که داروی ضد روان پریشی کلرپرومازین (با نام های تجاری تورازین و لارگاکتیل) بسیاری از اثرات فیزیکی دوزهای متوسط تا بالای LSD را بدون تغییر قابل توجهی اثرات سایکدلیک آن کاهش می دهد.

استفاده ال‌اس‌دی با داروهای ضد افسردگی

داروهایی که از مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین SSRIs و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز MAOIs استفاده می‌کنند نیز به نظر می‌رسد که اثرات LSD را کاهش می‌دهند. برخی از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند آنافرانیل) گزارش شده است که اثرات LSD را افزایش می دهند. لیتیوم که اغلب برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می شود، گزارش شده است که اثرات LSD را به میزان زیادی افزایش می دهد و خطر حالت های کما موقت را افزایش می دهد.

مزایا و خطرات استفاده ال اس دی

ال‌اس‌دی نیز شبیه به دیگر سایکدلیک‌های قدرتمند باید به صورت آگاهانه استفاده شود. ال‌اس‌دی تاثرات عمیق روانی و تاثیرات خفیف جسمی ایجاد می‌کند که در ادامه به مهم‌ترین نکات در باره این ماده اشاره خواهیم کرد.

مزایای بالقوه

از بدو کشف LSD به عنوان ابزاری برای خودکاوی و رشد معنوی و همچنین عاملی برای بهبود و تغییر استفاده شده است. امروزه مزایای ال اس دی به طور گسترده ای شناخته شده است. مطالعات در مورد ال اس دی در سراسر ایالات متحده و خارج از آن در حال انجام است و شواهد قوی مبنی بر اینکه می تواند محرک رشد شخصی باشد وجود دارد. در واقع، برخی از مطالعات نشان داده اند که ال اس دی می تواند به درمان اضطراب و افسردگی و همچنین افزایش خلاقیت، رشد شخصی و معنویت کمک کند. در واقع، یک مطالعه در سال 2016 نشان داد که افراد سالم دو هفته پس از مصرف LSD دیدگاه مثبت تری نسبت به زندگی داشتند.

بسیاری از افرادی که تجربیات معنوی در مورد ال اس دی داشته اند، می گویند که این دارو به آنها کمک کرد تا با قسمت هایی از خود روبرو شوند که نمی دانستند وجود دارند. در حالی که این تجربیات ممکن است سخت و حتی وحشتناک باشند، تقریباً همه کسانی که تجربیات روانگردان سخت و در عین حال عمیقی داشته اند، می گویند که برای آنها بسیار مفید بوده است.

با این حال، تحقیقات سیستماتیک بسیار کمی در مورد LSD و تجربیات معنوی وجود دارد. این امر باعث شده است که برخی ارتباط بین مصرف روانگردان و معنویت را زیر سوال ببرند. آیا ال اس دی به رشد معنوی کمک می کند یا افرادی که به دنبال رشد معنوی هستند در نهایت ال اس دی مصرف می کنند؟ آنچه ما می توانیم بگوییم، هر دو است.

خطرات

اگرچه LSD مدت‌هاست که به عنوان یک داروی خطرناک شناخته می‌شود، اما هیچ مورد مرگ و میر مستندی در اثر مصرف بیش از حد LSD در انسان وجود نداشته است. در حالی که دوزهای “فوق زیاد” می توانند خطرناک باشند،اما خطر مرگ یا آسیب جدی برای افراد سالم حداقل است. یک گزارش از هشت نفر وجود دارد که LSD را با کوکائین اشتباه گرفته و بین 1000 تا 7000 میکروگرم LSD (غلظت بسیار بالا) از راه بینی مصرف کرده اند. آنها از حالت کما، گرمازدگی، استفراغ، خونریزی معده خفیف و مشکلات تنفسی رنج می بردند، اما همه آنها با درمان بیمارستانی و بدون هیچ گونه عارضه ای بهبود یافتند.

علاوه بر این، هیچ عارضه جانبی طولانی مدت و منفی در مصرف LSD وجود ندارد. بزرگترین عوامل خطر بیشتر به وضعیت ذهنی و محیطی (ست و ستینگ) مربوط می شود تا آسیب فیزیکی واقعی. سفرهای ال‌اس‌دی ممکن است گاهی اوقات بسیار طاقت‌فرسا به نظر برسد، اما به خطر افتادن جان یا آسیب رساندن به خود بسیار کم است.

در حالی که هیچ شواهد قطعی وجود ندارد که نشان دهد سایکدلیک ها می توانند مشکلات سلامت روانی نهفته را اشکار و درمان کنند، بسیاری از دانشمندان این نظریه را تایید می کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، اگر سابقه خانوادگی بیماری روانی (به ویژه اسکیزوفرنی) دارید، توصیه می‌شود از مصرف هر گونه داروی سایکدلیک اجتناب کنید.

یکی از اثرات طولانی مدت (اگرچه نادر) مصرف روانگردان، اختلال ادراک دوباره (HPPD) است، اغلب به صورت دیداری، گاهی اوقات برای ماه ها یا سال ها پس از مصرف سایکدلیک ادامه می یابد. که البته قابل درمان است. HPPD نادر است، اما اگر داروهای سایکدلیک خارج از یک موقعیت امن و مسئولانه مصرف شوند، احتمال بروز آن وجود دارد.

مطالعات متعدد همچنین هیچ مدرکی دال بر آسیب کروموزومی یا نقص رشدی در انسان ناشی از LSD پیدا نکرده است. با این حال، در موش‌ها، ال‌اس‌دی تجویز شده در دوران بارداری با دوزهای فوق‌العاده بالا (تا 500 میکروگرم/کیلوگرم) باعث آسیب رشدی شد.

استفاده درمانی از ال اس دی

مطالعات در مورد اثرات درمانی LSD به طور جدی در دهه 50 و 60 آغاز شد. در طول این مدت، بیش از 1000 مقاله دانشگاهی و ده ها کتاب در مورد استفاده از LSD در محیط های روان درمانی منتشر شد. اما به دنبال واکنش ضد فرهنگی و سومصرف در دهه 60، دولت فدرال استفاده از آن را غیرقانونی اعلام کرد و آن را به فهرست داروهای جدول 1 اضافه کرد. پس از آن، تحقیق در مورد آن بسیار سخت شد.

مطالعات دهه 50 و 60

این مطالعات اولیه پتانسیل LSD را برای کاربردهای مختلف در نظر گرفت. دوزهای نسبتاً بزرگ (200 میکروگرم یا بیشتر) برای درمان معتادان، مجرمان یا حتی برای کمک به تغییر زندگی مردم عادی استفاده شد. سایر رویکردها از دوزهای کوچک تا متوسط (تا 150 میکروگرم) همراه با روان درمانی برای درمان اختلالات مختلف سلامت روان استفاده می کردند. به نظر می رسد افراد مبتلا به افسردگی شدید و اضطراب عمومی که به درمان سنتی مقاوم بودند از اثرات ال اس دی در طول درمان بهره مند شده اند.

درمانگرانی که از ال‌اس‌دی و سایر سایکدلیک‌ها در درمان خود استفاده می‌کردند، خاطرنشان کردند که یکی از بزرگترین مزیت‌های آن این بود که به بیماران این امکان را می‌داد تا انگیزه‌های خوداگاه و انگیزه‌های ناخودآگاه خود را کشف کنند. این ترکیب به افراد این امکان را می‌دهد تا تجربه هایی را مشاهده کرده و به‌خوبی به خاطر بسپارند و مناطقی در روان را که قبلاً در برابر تغییر مقاوم بودند، شناسایی کنند. به عنوان مثال، در محیط های درمانی با ال اس دی، مردم اغلب از مکانیسم های دفاعی خود آگاه می شدند.

مطالعات دیگر بر تجربیات عرفانی ناشی از ال اس دی و اثرات پس از آن متمرکز بودند. برخی از کاربردهای درمانی اولیه LSD نتایج امیدوارکننده‌ای را در درمان اعتیاد، OCD، سردردهای خوشه‌ای، افسردگی و اضطراب پایان زندگی نشان داده است.

در پادکست ملکول‌های جادویی – داستان سایکدلیک‌ها میتوانید روایت تاریخ سایکدلیک ها و کشف ال اس دی را بشنوید.

مطالعات سوئیس

از اوایل دهه 70 تا اواسط دهه 80، تحقیقات در مورد استفاده درمانی از داروهای روانگردان کم و بیش در سراسر جهان ممنوع بود. با این حال، در سال 1988، دولت سوئیس به گروه منتخبی از درمانگران اجازه داد تا در مورد کاربردهای درمانی MDMA و LSD تحقیق کنند. این تحقیقات تا سال 1993 ادامه یافت، زمانی که دولت سوئیس تصمیم خود را لغو کرد و همه تحقیقات روانگردان را ممنوع کرد.
با این حال، یک مطالعه به سفارش دولت سوئیس در سال 1994 و توسط یکی از محققین به نام پیتر گاسر نوشته شد. این مطالعه بیمارانی را که به دنبال روان درمانی برای اختلالات روانی مختلف بودند مورد بررسی قرار داد. همه 121 شرکت‌کننده در درمان گروهی و انفرادی همراه با درمان‌های روانگردان شرکت کردند. در میان این نمونه، مشکلات بین فردی، مسائل روانی، خودکاوی و مسائل جسمی، همگی به عنوان دلایلی برای درمان ذکر شدند.

به طور کلی، حدود 90٪ از بیماران درگیر در این مطالعات، بهبود خوب یا خفیف در مسائلی را که برای آنها به دنبال درمان بودند، گزارش کردند. هیچ عارضه ای مشاهده نشد، اگرچه یک بیمار گزارش داد که در طول درمان افسرده تر شده است. هیچ خودکشی انجام نشد، هیچ کس در بیمارستان بستری نشد و هیچ کس یک دوره روان پریشی بیش از 48 ساعت نداشت.

تحقیقات جدید

بررسی اخیر 25 سال تحقیق (1990-2015) در مورد LSD، و همچنین سیلوسایبین و آیاهواسکا، به طور مداوم نشان می دهد که روانگردان ها پتانسیل زیادی برای درمان اختلالات اضطرابی، افسردگی و اعتیاد دارند.

در یک مطالعه که شامل افراد مبتلا به بیماری های با احتمال خطر مرگ بود، جلسات روان درمانی LSD برای کاهش اضطراب پایان زندگی مشخص شد که این کاهش ترس از مرگ تا 12 ماه بعد، همچنان وجود داشت. همچنین بهبودهایی در پرسشنامه کیفیت زندگی مبتلایان سرطان و مقیاس اضطراب و افسردگی بیماران در بیمارستان مشاهده شد.

در مطالعه دیگری هم، محققان دریافتند که روان درمانی با کمک LSD اثرات مثبت و بلندمدتی بر بیماران مبتلا به بیماری های تهدید کننده حیات دارد. این تغییرات شامل کاهش اضطراب، افزایش کیفیت زندگی درک شده، بینش های ارزشمند و بهبود در روابط اجتماعی بود.

اختلالات اعتیادی، به ویژه اعتیاد به الکل، از دیرباز هدف درمان های روانگردان بوده است. یک متاآنالیز در سال 2012 از شش کارآزمایی تصادفی شده شاهد شامل 536 نفر، اثربخشی یک دوز LSD را در درمان اعتیاد به الکل تأیید کرد. نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد که LSD در درمان اعتیاد به الکل در زمانی که به عنوان پرهیز و ترک در اولین دوره درمان مصرف شد، میزان موفقیتی 81% تا 100% داشت

همچنین یک مورد تحقیقاتی موفق و رو به رشد برای درمان اختلال استرس پس از سانحه PTSD با LSD وجود دارد،

با شروع تغییر در ارزش های فرهنگی، تحقیقات در مورد پتانسیل درمانی و غیر درمانی LSD در حال رشد است. اخیرا، بنیاد بکلی از طریق یک کمپین با کمک های عمومی پول جمع آوری کرد تا شروع به بررسی اثرات ال اس دی بر مغز کند. آخرین مطالعه شامل دادن دوز کوچک LSD به 20 داوطلب و سپس استفاده از تصویربرداری MRI و MEG برای نشان دادن چگونگی تأثیر آن بر فرآیندهای مغز بود. محققان بر این باورند که LSD ممکن است جریان خون به مراکز کنترل مغز را کاهش دهد و باعث کاهش فعالیت آنها شود که در نهایت باعث افزایش اتصال بخش های مختلف مغز می شود. تصور می‌شود که این افزایش در اتصال واحد های مغز یا «آنتروپی» باعث ایجاد الگوهای فکری خلاقانه و منحصربه‌فرد مرتبط با تجربه روان‌گردان می‌شود و حتی می‌تواند مسئول احساس انحلال نفس یا مرگ ایگو باشد.

در سال 2015، یک مطالعه بزرگ (حدود 130000 نفر) که در ایالات متحده انجام شد، هیچ ارتباطی بین مصرف روانگردان و اختلالات سلامت روان، پریشانی روانی، افکار خودکشی، افسردگی و اضطراب پیدا نکردند.

رشد شخصی

یکی از امیدوارکننده‌ترین جنبه‌های LSD، پتانسیل آن برای تحریک رشد شخصی معنادار، عمیق و تغییر دهنده زندگی است. این تغییرات اغلب به یک جنبه خاص از تجربه روانگردان نسبت داده می شود که به عنوان انحلال نفس (مرگ ایگو) شناخته می‌شود.
انحلال یا حل شدن نفس زمانی اتفاق می‌افتد که احساس شخص یا به شدت کاهش یابد یا به طور کامل (هر چند به طور موقت) ریشه‌کن شود. می تواند تأثیر عمیقی بر دیدگاه شما در مورد زندگی، آگاهی و دنیای اطراف شما داشته باشد. افرادی که تحت تأثیر ال اس دی و سایر داروهای سایکدلیک (روان نما) قرار دارند اغلب گزارش می دهند که حس بسته ذهنی آنها آنها با احساس زیبایی و به هم پیوستگی جایگزین شده است همچنین مرگ نفس می تواند جنبه های اساسی تر خود از جمله خلاقیت را نیز افزایش دهد.

بسیاری از افراد خلاق مشهور ال اس دی را الهام بخش برخی از تاثیرگذارترین کارهای خود می دانند. آلدوس هاکسلی شاید یکی از شناخته شده ترین طرفداران استفاده از سایکدلیک باشد. کتاب‌های او درهای ادراک (1954) و جزیره (1962) تا حدی از تجربیات سایکدلیک او الهام گرفته‌اند و به تحریک جنبش ضدفرهنگ دهه 60 کمک کردند. ال اس دی بخش عمده ای از زندگی هاکسلی شد و او در مورد ارتباط آن با خلاقیت و دیدگاه گسترده تر از جهان صحبت کرده است. هاکسلی در بستر مرگ از همسرش خواست تا مقداری ال اس دی به او تزریق کند.

تجربه استیو جابز از ال اس دی

استیو جابز، بنیانگذار اپل، به‌طور زیاد مصرف ال‌اس‌دی داشت و خاطرنشان کرد که «مصرف ال‌اس‌دی تجربه‌ای عمیق بود، یکی از مهم‌ترین چیزها در زندگی من». فرانسیس کریک همچنین ادعا می کند که ساختار دو مارپیچ DNA را در حین استفاده از LSD تصور کرده است، اگرچه این موضوع به طور گسترده مورد اعتراض قرار گرفته است. او و جیم واتسون برای کار خود برنده جایزه نوبل شدند و اکنون این یکی از مهمترین اکتشافات علمی در تاریخ محسوب می شود.

اخیراً، یک مطالعه در سال 2016 به رابطه بین LSD و زبان به عنوان راهی برای سنجش خلاقیت پرداخت. نتایج نشان داد که این دارو باعث ایجاد ارتباط های منحصر به فردی بین کلمات و تصاویر می شود که نشان دهنده تغییر در تفکر واگرا است که با خلاقیت مرتبط است. همچنین شواهد و حکایتی زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد LSD می‌تواند خلاقیت را در کارهای روزمره افزایش دهد، و مطالعات با روان‌گردان‌های مشابهی مانند آیاهواسکا و مسکالین نشان می‌دهد که آنها می‌توانند حل مسئله و تفکر خلاق را بهبود بخشند.

علاوه بر انحلال نفس و افزایش خلاقیت، یک مطالعه اخیر همچنین نشان داد که LSD توانایی افراد برای احساس همدلی و میل آنها را برای بودن با افراد دیگر افزایش می دهد.

میکرودوزینگ

میکرودوز کردن عمل مصرف مقادیر زیر ادراکی یک ماده سایکدلیک است. بسیاری از افرادی که ریز دوزهای ال اس دی را در برنامه هفتگی خود ادغام کرده‌اند سطوح بالاتری از خلاقیت، انرژی بیشتر، افزایش تمرکز و بهبود مهارت‌های ارتباطی را گزارش می‌دهند. برخی از علاقه‌مندان همچنین گزارش می دهند که میکرودوز LSD به آنها کمک کرده تا آگاهی معنوی خود را افزایش دهند و حواس خود را تقویت کنند.

تحقیقات اولیه به طور فزاینده ای این ادعاها را تأیید می کند. یک نظرسنجی اخیر از بیش از 1000 نفر از 59 کشور که به مدت یک هفته تا چهار ماه از LSD استفاده می‌کردند، خلق و خوی سطح بالا، کاهش افسردگی، افزایش انرژی و بهره وری، و اتخاذ عادات بهداشتی بهتر را نشان داد.

شرکت‌ها و سازمان‌های دیگر به تازگی شروع به بررسی اثرات میکرودوز LSD کرده اند. MindMed در حال شروع آزمایشات بالینی برای بررسی اثرات میکرودوز بر ADHD است.

Eleusis در حال بررسی پتانسیل آن برای آلزایمر است، و بنیاد Beckley در حال انجام یک سری مطالعات برای درک کاربردهای درمانی بالقوه آن است. اولین مطالعه آنها به تأثیر میکرودوز LSD بر خلاقیت، انعطاف پذیری شناختی و رفاه می‌پردازد.

در حال حاضر میکرودوزینگ به یک روند جهانی تبدیل شده است و هزاران تجربه شخصی در انجمن هایی مانند Reddit پست شده اند با این حال، هنوز مسائل زیادی در مورد میکرودوز LSD وجود دارد که ما نمی‌دانیم. در حالی که میکرودوز کردن LSD روشی محبوب در بین بسیاری از افراد است اما میکرودوزینگ قارچ سایلوسایبین ممکن است گزینه بهتر و پایدارتری باشد.

قوانین

LSD در جدول I کنوانسیون سازمان ملل در مورد مواد روانگردان، 1971 فهرست شده است. طبق قوانین بین المللی، از همه طرف های این کنوانسیون انتظار می‌رود که ال اس دی را قانونی نکنند.

ال اس دی کجا قانونی است؟

اطلاعات زیر ممکن است همیشه منعکس کننده آخرین پیشرفت ها نباشد، اما ما سعی می کنیم آن را به روز نگه داریم. این فقط برای پوشش شخصی، غیر پزشکی و استفاده از LSD در نظر گرفته شده است.

• کشورهایی که ال اس دی قانونی است.

LSD در حال حاضر در هیچ کشوری قانونی نیست.

• کشورهایی که ال اس دی در آنها جرم زدایی شده است.
  به نظر می رسد هیچ خطر مجازات کیفری برای داشتن شخصی (مقدار “کم”) یا استفاده از LSD در کشور های زیر وجود ندارد:

آرژانتین – ارمنستان – شیلی – کلمبیا – کاستاریکا – کرواسی – جمهوری چک – استونی – آلمان – ایتالیا – مکزیک – هلند – نروژ – پاراگوئه – پرو – لهستان – پرتغال – فدراسیون روسیه – اسپانیا – سوئیس – اروگوئه

مهم: جرم زدایی یک مجوز برای استفاده از LSD نیست. جزئیات به کشور یا منطقه و مهمتر از همه، به مقداری که در اختیار دارید بستگی دارد. مصادره امری رایج است، اما ممکن است پیامدهای غیر کیفری دیگر مانند جریمه نقدی، تعلیق گواهینامه رانندگی و اخراج از کشور و محیط کار نیز وجود داشته باشد.

خلاصه تاریخچه LSD

ال اس دی در سال 1938 سنتز شد.

خواص روانگردان آن در سال 1943 کشف شد.

در دهه 1950 توسط جریان اصلی آمریکا کشف شد.

در دهه 1950 و 1960 به طور گسترده در درمان استفاده شد.

بر فرهنگ دهه 1960 تأثیر منفی گذاشت.

در سال 1968 یک داروی غیرقانونی اعلام شد. تمام تحقیقات درمانی مرتبط متوقف شد.

مورد استفاده حدود 10 درصد از آمریکایی ها و اروپایی ها در دهه های 1970، 80 و 90

تجدید علاقه در عصر مدرن

کشف LSD توس دکتر آلبرت هافمن

آلبرت هافمن محقق فارماکولوژی سوئیسی در سال 1938 در حالی که تلاش می کرد دارویی برای کمک به انقباضات رحمی در هنگام زایمان تولید کند ال اس دی را سنتز کرد. او شروع به سنتز ترکیبات از قارچ چاودار به نام ارگوت کرد و در نهایت LSD را ایجاد کرد. این ماده بیست و پنجمین ماده از یک سری مشتقات اسید لیسرژیک بود و از این رو نام رسمی آن دی اتیل آمید اسید لیسرژیک و به اختصار LSD انتخاب شد.

ال اس دی نسبت به سایر داروها در آن زمان کمک کمتری برای زایمان داشت بنابراین هافمن آن را کنار گذاشت. اما او هرگز علاقه خود را به ارگوت از دست نداد. در سال 1943، او این دارو را دوباره سنتز کرد به این امید که آزمایش های بیشتری با آن انجام دهد. در مرحله‌ای از سنتز یک قطره کوچک ال اس دی روی پوست هافمن فرود آمد. خیلی زود، او با احساسات عجیب و غریب رو به رو شد. همانطور که او در کتاب LSD، فرزند من توضیح داده است:

جمعه گذشته، 16 آوریل 1943، من مجبور شدم در اواسط بعد از ظهر کارم را در آزمایشگاه قطع کنم و به خانه بروم و تحت تأثیر یک بی قراری قابل توجه همراه با یک سرگیجه خفیف قرار گرفتم. در خانه دراز کشیدم و در حالتی نه ناخوشایند مانند مستی فرو رفتم که با تخیل بسیار تحریک شده مشخص می شد. در حالتی رویایی، با چشمان بسته (من دیدم که نور روز به طرز ناخوشایندی خیره کننده است)، جریانی بی وقفه از تصاویر خارق العاده، اشکال خارق العاده با بازی شدید و کالیدوسکوپیک رنگ ها را درک کردم. بعد از حدود دو ساعت این وضعیت از بین رفت.

هافمن در متن بالا به تازگی اولین سفر LSD را تجربه کرده بود.

مصاحبه دکتر آلبرت هافمن در مورد استفاده LSD

استفاده از LSD در دهه 1950 – تمرکز بر علم پزشکی

پس از کشف اثرات قوی LSD، هافمن و سایر محققان در موسسه Sandoz آزمایشاتی را روی حیوانات انجام دادند تا خواص تحمل و سم شناسی را تعیین کنند. در سال 1947 آنها اولین بررسی سیستماتیک LSD را بر روی انسان در یک کلینیک روانپزشکی در بازل انجام دادند.

اولین مطالعات شامل افراد سالم و همچنین بیماران اسکیزوفرنی بود. در آزمایش‌ها، آزمودنی‌ها مقادیر کم تا متوسط ال‌اس‌دی – از 20 تا 130 (میکروگرم) مصرف کردند. اگرچه این اولین آزمایش‌ها توانایی درمانی LSD را اندازه‌گیری نکردند، اما محققان در مورد امکان روان‌درمانی به کمک دارو را درک کردند.

در اواخر دهه 1950، تحقیقات فراتر از درمان بیماری های روانی به استفاده از داروهای سایکدلیک برای تسهیل روان درمانی گسترش یافت.

جنبش ضد فرهنگ در دهه 1960

در دهه 1950، سازمان سیا (CIA) به استفاده از سایکدلیک‌ها ها به عنوان سرم حقیقت علاقه مند شد و شروع به آزمایش آن در بخش کنترل ذهن مخفی خود به نام Project MK-ULTRA کرد.

سازمان سیا با الهام از استفاده نازی‌ها از مسکالین در اردوگاه های کار اجباری در طول جنگ جهانی دوم این مطالعات فوق سری را با تجویز LSD به افراد آزمایشی انجام داد. صدها نفر از شرکت کنندگان از جمله ماموران سیا، کارمندان دولت، پرسنل نظامی، روسپی ها، افراد عمومی و افراد مبتلا به بیماری ها روانی، مقادیر متفاوتی از ال اس دی را اغلب ناآگاهانه و بدون رضایت مصرف کردند. این آزمایشات تا اواسط دهه 1970 ادامه یافت. در نهایت، سیا این برنامه را به دلیل تغییرات شدید در نتایج آن تعطیل کرد .

در دهه 1960، دکتر سیدنی کوهن، آزمایش‌های کنترل شده ای را برای آزمایش قابلیت های روانکاوی ال اس دی انجام داده بود در مورد استفاده گسترده در آینده توسط عموم مردم هشدار داد. در جلسات استماع کنگره در مورد LSD در سال 1966، کوهن به کنگره گفت که این ماده تنها در صورتی ایمن است که تحت نظارت دقیق پزشکی تجویز شود و اگر در دستان افراد اشتباه باشد، یک “داروی خطرناک” است.

محبوبیت دهه 60

با افزایش محبوبیت ال اس دی در ضد فرهنگ دهه 60، مردم به داستان های دراماتیک قتل، پریدن از پنجره ها، و ایجاد نابینایی با خیره شدن به خورشید علاقه مند شدند. هیچ یک از این داستان ها  از جمله داستانی که در مورد LSD باعث نقص مادرزادی می شود حقیقت نداشت. در سال 1968، ایالات متحده در اختیار داشتن ال اس دی را غیر قانونی اعلام کرد. در سال 1970، این دارو به عنوان یک داروی جدول I اعلام شد، به این معنی که دولت آن را «پتانسیل بالایی برای سوء استفاده» می‌دانست و «هیچ گونه استفاده پزشکی پذیرفته‌شده در درمان» را نداشت.

از دهه 1970 تا امروز

استفاده از ال اس دی در اواخر دهه 60 و 70 کاهش یافت. در دهه 80، با محبوبیت فزاینده MDMA، استفاده تفریحی و روان درمانی LSD نیز افزایش یافت. در سال 1986، انجمن چند رشته ای مطالعات سایکدلیک MAPS توسط ریک دابلین با هدف بررسی پتانسیل درمانی داروهای روانگردان تأسیس شد.

از زمان ظهور مجدد علاقه به درمان با کمک سایکدلیک‌ها، بسیاری از سازمان های تحقیقاتی جدید ظهور کرده اند. شاید قابل توجه ترین بنیاد بکلی باشد که چندین مطالعه علمی پیشگامانه را در مورد اثرات ال اس دی بر مغز تامین کرده است. در سال 2019، جانز هاپکینز افتتاح مرکز تحقیقات روانگردان و آگاهی را اعلام کرد، اولین مرکز تحقیقاتی ایالات متحده که به مطالعات داروهای روانگردان اختصاص دارد.

آمار و تعداد استفاده کنندگان از LSD

تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده در سال 2010 برای بررسی ملی در مورد مصرف مواد مخدر و سلامت تخمین زد که بین 22 تا 25 میلیون نفر در ایالات متحده در برخی از مراحل زندگی خود از LSD استفاده کرده اند. بیشترین میزان مصرف گزارش شده در میان افراد 30 تا 34 ساله بوده است: حدود 20 درصد در این گروه سنی گزارش داده اند که در مقطعی از زندگی خود از ال اس دی استفاده کرده اند.

اخیراً، نظرسنجی NSDUH در سال 2015 نشان داد که حدود 287000 نفر 12 ساله و بالاتر در ایالات متحده در یک ماه گذشته از LSD استفاده کرده اند. در اروپا 4.7 درصد از کل افراد 15 تا 64 ساله حداقل یک بار ال اس دی مصرف کرده‌اند و بیش از 0.3 درصد از این گروه سنی در سال گذشته از آن استفاده کرده اند.

افسانه‌های نادرست در مورد LSD

به دلیل استفاده گسترده از ال اس دی در ضد فرهنگ دهه 60، دولت و مجریان قانون از تاکتیک های ترساندن و تبلیغات برای انتشار اطلاعات نادرست در مورد داروهای سایکدلیک استفاده کردند. بسیاری از این افسانه ها تا به امروز ادامه دارند. در اینجا چند مورد – و حقیقت پشت آنها را خواهیم خواند.

نکته مهم: این روزها، کاغذهای بلاتری که به عنوان LSD فروخته می شوند، می توانند حاوی مواد شیمیایی مضری مانند NBOMes و DOxs باشند. اگر LSD blotter را از منبع ناشناخته خریداری می کنید، این مواد را با یک کیت مخصوص آزمایش کنید یا آنها را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستید. یک قانون کلی خوبی که وجود دارد این است که کاغذ هایی که طعم بسیار تلخی دارد تقلبی هستند – ال اس دی بی مزه است، بنابراین مزه های قوی می تواند نشان دهنده یک NBOMe باشد که مضر است.

آیا LSD باعث آسیب کروموزومی و نقص مادرزادی می شود؟

در سال 1967، ژورنال Science مطالعه کوتاهی را منتشر کرد که در آن ادعا شد افزودن LSD به گلبول های سفید کشت شده انسان باعث ناهنجاری های کروموزومی می شود. نتایج این مطالعه به افسانه “آسیب ژنتیکی” در بزرگسالان و نقایص مادرزادی در نوزادان تبدیل شد. با این حال، با توجه به تحقیقات سازمان کاوشگر سایکدلیک‌ها، «مطالعات بعدی و دقیق‌تر نشان داد که نتایج حاصل از تحقیقات اولیه بی‌پایه بوده است». یک بررسی جامع از شصت و هشت مطالعه و گزارش موردی نشان داد که LSD خالص به کروموزوم ها آسیب نمی رساند یا باعث آسیب ژنتیکی قابل تشخیص نمی شود.

آیا ال اس دی شما را دیوانه می کند؟

یکی از موذیانه ترین افسانه های ال اس دی این باور است که نوعی بیماری روانی را فعال می کند و باعث دیوانه شدن فرد می شود. یک باور رایج این است که این حالت جنون باعث می شود استفاده کننده از ساختمان بپرد یا در حالت دائمی سایکواکتیو بماند در حالی که در هر یک از این ترس‌ها ممکن است ذره‌ای از حقیقت وجود داشته باشد تمایل ما انسان ها به نتیجه‌گیری های سریع، داستان های مخربی را ساخته است. اگرچه داروهای سایکدلیک ممکن است انواع مختلفی از اثرات رفتاری حاد را ایجاد کنند، اما میزان این اثرات مستقیماً با مقدار دوز آن مرتبط است. افراد بیشماری بدون اینکه هوس پریدن از ساختمان را داشته باشند، ال اس دی مصرف کرده اند.

اگر قبل از استفاده از LSD از نظر روانی ثبات دارید، احتمال آسیب روانی طولانی مدت تقریباً صفر است. با این حال، اگر سابقه خانوادگی اختلالات روانی خاصی دارید، احتمالاً بهتر است از مصرف داروهای روانگردان اجتناب کنید.

مطالعه مطلب ارتباط سایکدلیک‌ها و بیماری‌های روانی

(Flashback) بازیادآوری LSD چیست؟

این افسانه از ادعاهایی ناشی می‌شود که ال‌اس‌دی در مغز، نخاع و چربی بدن قرار می‌گیرد و حتی سال‌ها بعد می‌تواند نشت کند و اثرات نامطلوبی ایجاد کند. این فرض نادرست است. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد LSD برای مدت طولانی در بدن باقی می ماند. در عوض، نیمه عمر کوتاهی بین سه تا پنج ساعت دارد و در عرض یک روز پس از مصرف کاملا متابولیزه می شود. بنابراین، چرا فلاش بک رخ می دهد؟ علم سایکدلیک عموماً دو دلیل را ذکر می‌کند: یک رخداد حافظه که به راحتی فعال می‌شود و دوم ظهور مجدد مطالب متضاد آزاد شده از ذهن ناخودآگاه در طول سفر.

آیا LSD در آزمایش مواد مخدر نشان داده می شود؟

پاسخ کوتاه بله است، اما چند نکته وجود دارد. دفع از طریق ادرار حدود چهار تا شش ساعت پس از تجویز یک دوز در انسان به اوج خود می رسد اما حتی در آن زمان مقادیر موجود در ادرار بسیار کم است. چهار متابولیت اصلی شناخته شده LSD در انسان وجود دارد که دفع می شوند و می توانند تا چهار تا پنج روز پس از مصرف در ادرار فردمشاهده شوند.

چندین معیار تعیین می کند که LSD تا چه مدت می تواند در بدن شناسایی شود:

• نوع آزمایش
• مقدار مصرف شده

LSD را می توان در خون به مدت 6 تا 12 ساعت و در ادرار به مدت دو تا چهار روز تشخیص داد. با این حال، یک متابولیت (2-oxo-3-hydroxy-LSD) معمولاً در غلظت‌های بالاتر در ادرار وجود دارد و می‌تواند برای مدت زمان طولانی‌تری شناسایی شود. با این حال در حال حاضر به طور معمول در غربالگری های دارویی استاندارد تست ال اس دی  گنجانده نشده است.

ال اس دی را از کجا بخرم؟

به عنوان یک ماده غیرقانونی تقریباً در هر کشور در سراسر جهان، به دست آوردن LSD با مجموعه ای از خطرات همراه است. ما نقض قانون را تایید نمی‌کنیم. منابع زیرزمینی و بازار سیاه (آنلاین و چه آفلاین) وجود دارد که می توان از آنها برای خرید ال اس دی استفاده کرد. بسیاری از جشنواره‌های موسیقی و هنری «فروشندگان» ال‌اس‌دی (البته غیرقانونی) خواهند داشت و پرسی و جو در این رویدادها احتمالاً شما را به آنها خواهد رساند.

همه موارد گفته شده، خلوص و ایمنی موادی که می‌خرید به ندرت می‌تواند با هر درجه‌ای از اطمینان تأیید شود، بنابراین بهتر است از کیت آزمایش LSD استفاده کنید.

اصل بودن LSD

آزمایش LSD همیشه ایده خوبی است حتی زمانی که به تامین کننده خود اعتماد دارید. کیت‌های تست معرف Bunk Police می‌توانند صدها ماده متخلف  را شناسایی کنند و به آرامش خاطر شما کمک کنند و به طور بالقوه جان شما را نجات دهند.

به عنوان مثال، 25I-NBOMe گاهی اوقات به اشتباه به عنوان LSD با عواقب مرگبار فروخته می شود. معرف Ehrlich می تواند به شناسایی آن کمک کند. به سادگی مقدار کمی LSD را در یک لوله آزمایش استریل یا روی یک سطح سرامیکی سفید استریل قرار دهید و چند قطره از معرف را اضافه کنید. سپس تغییر رنگ (یا عدم وجود آن) را در کتابچه طیف ارائه شده بررسی کنید.

• بسته به دوز مصرف،اثرات  ال اس دی باید بین 45 تا 90 دقیقه شروع شود. تجربه می تواند 12 تا 16 ساعت طول بکشد.

اگر اثرات دیگری احساس کردید،و یا تجربه شما به طور قابل توجهی بیش از 16 ساعت طول کشید، ممکن است ال اس دی مصرف نکرده باشید. اگر کاغذ شما طعم تلخی داشت یا زبان شما را بی حس می کرد، ممکن است حاوی NBOMe یا DOx باشد.

آیا LSD باعث آسیب روانی می‌شود؟

اگر از نکات لازم در استفاده از سایکدلیک‌ها پیروی می کنید و اگر سابقه خانوادگی مشکلات روانی دارید از مصرف روانگردان اجتناب کنید،اما بسیار بعید است که آسیب روانی ایجاد کنند. در موارد کمی LSD می تواند برای مدت کوتاهی باعث شود که شما احساس دیوانگی کنید (روان پریشی حاد)، که در عامیانه به عنوان “سفر بد” شناخته می شود. اگرچه شواهد ملموسی وجود ندارد، اما تصور می‌شود که روان‌گردان‌ها ممکن است باعث بروز بیماری‌های روانی پنهان شوند، بنابراین اگر سابقه خانوادگی مشکلات روانی دارید، از مصرف آنها خودداری کنید.

LSD به چه شکل در دسترس است؟

ال اس دی اغلب به صورت بلاتر فروخته می شود و روی مربع های کاغذی حل می شود. همچنین می توان آن را به صورت قرص، به صورت کریستال یا مایع مصرف کرد، اگرچه این اشکال این روزها رایج نیستند. در شکل بلاتر، یک زبانه از کاغذ روی زبان نگه داشته می شود تا حل شود. کاغذ را می توان قورت داد.

25-100 میکرو گرم به عنوان اولین دوز توصیه می شود. این معمولاً حدود یک چهارم تا یک برگه کامل است.

چگونه با LSD میکرودوز کنم؟

یک میکرودوز LSD معمولاً حدود 10 میکروگرم است و هر چهار روز یک بار مجدداً تکرار می شود. اندازه‌گیری میکرودوزها با کاغذ بلاتر ساده‌تر است که می‌توان آن را به ده قسمت برش داد.

مقاومت بدن چگونه است؟

مصرف یک دوز متوسط از LSD باعث ایجاد یک مقاومت فوری می شود. اگر دوباره دارو را به زودی مصرف کنید، اثر ضعیف تری خواهد داشت. بین دوزها باید حداقل سه روز صبر کنید.

استفاده ال اس دی را با داروهای دیگر

LSD نباید با ترامادول مخلوط شود، زیرا می تواند منجر به سندرم سروتونین شود. در مورد مخلوط کردن ال اس دی با حشیش، آمفتامین ها یا کوکائین بسیار احتیاط و اجتناب

مطالب پیشنهادی

نحوه استفاده امن از LSD

دیدگاه علم درباره سایکدلیک‌ها

رابطه هنر با ماشروم و LSD | آماندا سیج